Laatst ging mijn telefoon, terwijl ik in overleg was met mijn collega’s in het team zingeving. Mijn vrouw belde en ik drukte haar weg. Meteen daarna ging mijn andere telefoon. Opnieuw mijn vrouw. Dan moet het iets dringends zijn. Ik verontschuldigde mij en nam op. “Er is iets vreselijks gebeurd.” Het bleek dat het nichtje van haar beste vriendin die nacht voor de trein was gestapt. Twintig jaar. Net terug van een stage in het buitenland. Ze had het daar niet helemaal naar de zin, haar ouders waren blij dat ze terug in Nederland was. Ze ging die avond sporten, maar het duurde maar voordat ze terugkwam. Ontzetting, vreselijk nieuws en voor iedereen aan alle kanten alleen maar vragen. We horen het met regelmaat zeggen dat er veel mentale vragen onder jongeren zijn. Ik zie het ook, dit verhaal is er een wrang voorbeeld bij.
Een ander verhaal: In het koor waar mijn vrouw dirigent is zingt Fransje, laten we haar zo noemen. Fransje heeft kanker, wordt behandeld en weet dat ze niet meer beter wordt. Fransje is getrouwd, ze hebben een verstandelijk beperkte dochter van vijftien nog thuis. De dochter heeft dagelijks epileptische aanvallen, vaak in de nacht, wat plaatsing in een zorginstelling bemoeilijkt. Veel zorgen. Ze gaan een weekje op vakantie, haar man gaat een stuk fietsen. Dan wordt ze gebeld. Haar man heeft tijdens het fietsen een hartstilstand gekregen en blijkt overleden. Ze bezit over een onvoorstelbare blijmoedigheid en slaat zich hier zo goed als het gaat doorheen. Na een tijdje wil ze wel eens met iemand praten. Maar wie? Ik beveel geestelijke verzorging thuis aan. Dat wil ze wel proberen. Ze heeft een aantal goede gesprekken. Hoewel ze katholiek is wil ze niet naar de pastoor. Voelt als te dichtbij, zo’n geestelijk verzorger aan huis is precies goed. Goed dat dit bestaat.
Het hele artikel lezen? Download het hier!