De komende maanden wil ik het hebben over de gevolgen van bestaansonveiligheid die door keuzes van voorbije kabinetten is ontstaan en hoe die op te lossen. Eerst een introductie.
Regionale samenwerking tussen huisartsen is volgens een rapport van het NHG een mogelijke oplossing voor de druk op de huisartsenzorg. Het deels buiten de praktijk organiseren van chronische zorg een andere. Co-auteur Henk Schers: “Wat maakt nou dat huisartsen zich wel willen vestigen, maar dat toch niet doen en wat moet je daar dan voor organiseren?”
Pleegzorgen voor het kind van een ander. “Van belang is dat je uitgaat van de ouder, ondanks alles. Vanuit die gedachte voor het kind zorgen. Je vervangt de ouder niet maar je kunt wel als een ouder zijn”, zegt Linda Witvoet (33) die samen met haar man Marco (36) de zorg heeft voor een pleegzoon van zestien. Zelf hebben ze een zoon van tien en een dochter van acht jaar.
In deze interviewserie komt elke twee weken een Young Professional uit de eerstelijnszorg aan het woord. Iemand met hart voor het werk, een frisse blik, passie voor de zorg en de wil om het beter te doen. Deze week: Maaike van Schaik (30) heeft meerdere chronische ziekten en is vrijwilliger bij Voices for Women.
Het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) introduceert ‘Dezi’ (de zorgidentiteit) als het toekomstige inlogstelsel voor zorgprofessionals. Het inlogstelsel in ontwikkeling richt zich op meer veiligheid, flexibiliteit en gebruiksgemak voor alle zorgprofessionals. Het is breed toepasbaar op verschillende systemen en breed inzetbaar voor verschillende type zorgprofessionals.
Veel huisartsen hebben één of meerdere poh-ggz’ers in de praktijk werkzaam, wat positieve resultaten oplevert. Denk hierbij aan verbeterde toegankelijkheid van zorg, vroegtijdige interventies en verlichting van huisartsen. Ondanks deze successen staan er uitdagingen voor de deur. Niek Janssen, directeur Praktijksteun, vertelt over deze uitdagingen, de vereiste beweging en de concrete stappen om (poh-)ggz-zorg toegankelijk te houden.
Pieter van Wijk kan bogen op een lange en indrukwekkende carrière in het huisartsenlandschap. Hij stond aan de wieg van taakherschikking in de huisartsenzorg, was jarenlang voorzitter van de Landelijke Stuurgroep Taakherschikking Eerste Lijn en speelde een rol in de totstandkoming van het Kenniscentrum Taakherschikking Eerste Lijn (bij Stichting KOH). Huisartsen benutten de mogelijkheden van taakherschikking nog steeds niet ten volle, vindt hij.
De eerste lijn maakt steeds meer gebruik van aanbod in het sociaal domein. Maar in de ogen van Pieter Hilhorst is die samenwerking nog te dun. “Gezien de uitdagingen in de komende decennia waar we mee te maken krijgen, is een werkelijk domein overstijgende samenwerking nodig.”
De subsidieregeling Geestelijke Verzorging Thuis heeft ervoor gezorgd dat mensen in de thuissituatie vaker een beroep zijn gaan doen op deze ondersteuning. Dit onderstreept de waarde ervan in de huidige samenleving, waarin sprake is van individualisering en ontkerkelijking. De structuren om naar elkaar om te zien zijn daardoor aangetast, maar de behoefte eraan – als wezenlijk onderdeel van zingeving – blijft onverminderd bestaan.
Een Verpleegkundig Specialist ggz (VS GGZ) werkt op dit moment vooral in de specialistische ggz. Vanwege een toenemende druk op de ggz én een toename aan ggz zorgvragen in de huisartsenpraktijk zou een VS GGZ wellicht ook van meerwaarde kunnen zijn in de huisartsenpraktijk. In een onderzoeksproject interviewden we verschillende belanghebbenden en bespraken hun ideeën over het inzetten van een VS GGZ in de huisartsenpraktijk. Het onderzoek leverde een waaier aan argumenten voor en tegen op. Het brede palet aan perspectieven laat de complexiteit van dit vraagstuk zien. Als onderzoekers zochten we vervolgens naar een manier om de balans op te maken en de verschillende argumenten tegen elkaar af te wegen en zodoende zicht te krijgen op de vraag: ‘en nu?’
