De wijkverpleegkundige is nooit weggeweest, maar heeft pas vorig jaar weer de positie en bevoegdheid gekregen die ze voor 1998 had. De gedachte dat dit meerwaarde heeft, wordt breed gedragen. Wel is het op een aantal fronten zoeken naar de juiste inzet van deze professional en de samenwerking met andere partijen in de eerste lijn.
De wijkverpleegkundige is helemaal terug als spil van de zorg in de buurt en heeft ‘regelruimte’ gekregen om te kunnen bepalen welke zorg een cliënt nodig heeft en hoeveel. De aanspraak wijkverpleging wordt sinds 2015 betaald vanuit de Zorgverzekeringswet en de wijkverpleegkundige vormt samen met de huisarts de toegang tot de professionele zorg in de eerste lijn. Daarnaast zijn wijkverpleegkundigen een rol gaan spelen in de (samenwerking met) sociale wijkteams die de gemeenten hebben opgezet. Hierin leggen zij de verbinding tussen het medische en sociale domein.
Compleet beeld
Marcel de Groot, programmadirecteur eerste lijn bij ZZG zorggroep in Zuid Gelderland, is blij dat de wijkverpleegkundige weer in ere is hersteld. “In de tijd dat ik zelf actief was in het vak ervaarde de huisarts de wijkverpleegkundige als de ogen en oren in de wijk achter de voordeur bij de mensen thuis. Vanuit die positie boden wij informatie die voor de huisarts heel relevant was om een compleet beeld te krijgen van een patiënt. In 1998 kwam de indicatiestelling in handen van het Centrum Indicatiestelling Zorg (CIZ), maar de samenwerking is in onze regio altijd gebleven. Toch werd hiermee een vreemde situatie gecreëerd, want de indicatie van het CIZ was soms gebaseerd op een momentopname terwijl wij de patiënt van begin af aan blijven volgen in haar of zijn proces.”
Nu is de situatie weer zoals die hoort te zijn, stelt De Groot.
Ook Vera Kampschoër, regiomanager huisartsenzorg bij Zorggroep Almere, is blij met de comeback van de wijkverpleegkundige. “Al is die ook bij ons nooit weggeweest”, zegt ze. “Maar het is wel prettig als de regelgeving en de financiering weer dezelfde lijn volgen en als de wijkverpleegkundige ook weer voldoende invloed heeft om haar eigen werk te organiseren.”